La vita... (La vie...)

La vita... è ricordarsi di un risveglio

triste in un treno all'alba : aver veduto 

fuori la luce incerta : aver sentito

nel corpo rotto la malinconia

vergine e aspra dell'aria pungente.

Ma ricordarsi la liberazione

improvvisa è più dolce : a me vicino

un marinaio giovane : l'azzurro

e il bianco della sua divisa, e fuori

un mare tutto fresco di colore. 

Sandro Penna  Poesie (1927-1938) Garzanti Editore

La vie... c'est se souvenir d'un réveil

triste dans un train à l'aube : avoir vu

au-dehors la lumière hésitante : avoir senti

dans le corps rompu la mélancolie

vierge et âpre de l'air piquant.

Mais se souvenir de la libération

soudaine est plus doux : près de moi

un jeune marin : le bleu

et le blanc de son uniforme, et dehors

une mer toute fraîche de couleur.

(Traduction personnelle) 

Images : en haut, Yannis Tsarouchis  Portrait de T.M. en marin, 1976

au centre, Yannis Tsarouchis  Marin lisant dans un café, 1980

en bas, Caterina Moretti  (Site Flickr)

Είναι μεγάλος ο γιαλός 

είναι μακρύ το κύμα 

είναι μεγάλος ο καημός 

κι είναι πικρό το κρίμα 

Ποτάμι μέσα μου πικρό 

το αίμα της πληγής σου 

κι από το αίμα πιο πικρό 

στο στόμα το φιλί σου 

 Δεν ξέρεις τι ‘ναι παγωνιά 

ραδιά χωρίς φεγγάρι 

να μη γνωρίζεις ποια στιγμή 

ο πόνος θα σε πάρει 

Ποτάμι μέσα μου πικρό 

το αίμα της πληγής σου 

κι από το αίμα πιο πικρό 

στο στόμα το φιλί σου